S’dim cariad yn ei bywyd mae hi’n teimlo. Ond clywodd hi am hen deml. Yno y mae bodau sy’n gallu gwneud dynes brydferth i deimlo'n well. Yr holl boen yn pylu i ffwrdd. Pob gofal yn pylu i ffwrdd. Un nos aeth hi allan i’r deml ddifyr. Gwisgodd hi ddillad tyn a byr. Ar y fynedfa teimlodd hi’n gyffrous. Pleserodd hi ei hunan i roi i’r bodau wysio. Yr holl boen yn pylu i ffwrdd. Pob gofal yn pylu i ffwrdd Roedd hi wrth ei bodd yn eu cyffwrdd. Cydio’ nhw ynddi ac aethon â hi i mewn. Wrth iddyn anwesu ei chorff, teimlodd hi'n chwantlawn. Rhwymon’ nhw hi mewn strapiau a chadwyni. Ysuodd hi’r bodau i’w threiddio hi. Mewn sawl math o ystum, cafodd ei threiddio fe’i cafodd ymhob agen. Caledach, dyfnach, dro ar ôl tro. Ystyriodd hi eu hegni yn drawiadol. Yn llawn had, holodd ei hunan yn ei phen am pa hyd yr aiff hyn ymlaen? Doedd dim arwydd o oedi erioed. Doedd dim mynd nol ond mynnai hi aros. Yr holl boen yn pylu i ffwrdd. Pob gofal yn pylu i ffwrdd.

Y peth diwethaf wi’n cofio, digwyddodd e mor gyflym. Daeth i lawr, y geg fawr; doedd dihangfa ddim yn bosib. Drewdod y cigysydd. Anadl poeth. Arogl cryf o gnawd pydredig. Arogl o farwolaeth. Wrth i’r genau gau, trywanodd y dannedd miniog f’ochrau. Roedd y boen yn sioc a chymrodd e fy holl anadl. Ysgydwodd y creadur ei ben, yn galedyn ehangu fy nghlwyfau ac yn torri f’esgyrn, yn gwneud fi’n haws i lyncu. Wedi fy llyncu yn fyw, wedi fy llyncu yn fyw. Diawl naturiol. Dymuniad olaf i hwn fod drosodd cyn bo hir. Roedd y poer yn lydiog ond llithrig. Roedd y corn gwddwg yn rhy gryf. Allwn i ddim atal cael fy mwyta fel bwyd. Dros fy mhen, es i lawr, i lawr i mewn i’r tywyllwch. Byth eto i weld golau dydd, nac anadlu awyr iach. Wedi fy llyncu yn fyw, wedi fy llyncu yn fyw. Diawl naturiol. Dymuniad olaf i hwn fod drosodd cyn bo hir. Roedd cryfder yr oesoffagws yn gwthio fi lawr. Yn ddyfnach mewn i le cyfyng. Y lle byddaf yn marw. Wedyn cychwynodd yr arswyd go iawn. O’i gymharu â’r stumog, roedd y geg yn hafan. Mae nwy gwenwynig yn llenwi f’ysgyfaint. Dwi’n teimlo’r gwaed o fy nghlwyfau yn diferu lan fy nghorff. Mae asid yn llosgi fy croen, yn plicio fe i ffwrdd, yn hydoddi fy llygaid yn eu socedi. Wedi fy llyncu yn fyw, wedi fy llyncu yn fyw. Diawl naturiol. Dymuniad olaf i hwn fod drosodd cyn bo hir. Dwi mewn cymaint o boen. Mae hwn fel tragwyddoldeb. Dwi’n clywed synau’r bwystfil, (yn rymblan yn fy nghlistiau) fy unig gwmni. Mae fy nioddefaint yn rhoi cynhaliaeth i’r creadur hwn. Felly bydd llawer eraill yn dioddef yr un dynged â hon.

Ni yw’r rhai sy'n goleuo, yn dangos y ffordd. Ar bennau anghredinwyr rydym yn taro’r ordd. Mae gyd credoau ereill islaw ein sylw ni. Mae nhw yn gyntefig, celwyddau a heresi. Byddwn gosod y byd yn iawn. Rydym yn ddefosiynol. Lledaenu’r gyfraith gyfiawn. Rydym yn adeiladol. Ein llyfr sanctaidd yw gair Duw, mae'n dweud y byddwn ni’n cwyd. Mae'n ygwirionedd a’r holl brawf yw mae’n ysgrifenwyd. Byddwn ni’naddysgu y pobl y byd i weld ygolau trwy ddilyn ein gorchymynion ac ildio eu meddyliau. Byddwn gosod y byd yn iawn. Rydym yn ddefosiynol. Lledaenu’r gyfraith gyfiawn. Rydym yn adeiladol. Plygwch i'n Duw! Neu llosgwch am eich pechodau! Mae gennym ganiatád o'r awdurdod uchaf i ddefnyddio trais ac arswyd ar bawb sy’n amau y twf ein heglwys. Roedd ein proffwyd dyn perffaith. Gwnawn ni enghraifft o hereticiaid a’u cosbi nhw fel basen ni gwyriad. Ni wneud hwn ma's o gariad. Plygwch i'n Duw! Neu llosgwch am eich pechodau!

Dwi wedi penderfynnu bod dwi eisiau ti. Rwyt ti’n gydnaws â’m meini prawf. Ti’n mor brydferth a ddeiniadol, sae’n aros i cyffwrdd â ti. Pur a glân i ti fod i, dwi’n disgwyl; paid â’m siomi fi. Dwi eisiau dy ailwneud yn berffaith i fod gen fi. Mae gen i ystafell ar gadw i ti. Ble bydda di derbyn gofal o fi. Trw’r amser, ron i gwilio ti, yn cynllunio sut i gael fy nwylo arnat a rwan mae’r amser wedi dod. Dwi eisiau dy ailwneud yn berffaith i fod gen fi. Pan fyddaf i’n dy gael fe fyddi di’n ddiogel rhag y byd sydd mor llygredig. Aros yn llonydd. Paid â gwrthsefyll. Bydd popeth yn iawn.

Edrycha ar yr awyr nos. Gwela'r sêr yn ymddangos. Ni’n dim ond smotyn ar ein planed a’r blaned yn smotyn yn yr alaeth. Yr alaeth yn smotyn o’r bydysawd; ni mor fychan. Edrycha ar y ddaear. Deunydd a fu unwaith rhan o’r sêr. Mae’r bydysawd yn anferth, anferthach na all ddychmygu. Yn hûn na all ddychmygu 'fyd, yn bodoli ers amser maith. Rhan mor fach yw ein bywydau yn y stori o fodolaeth. Mor ddinod a ddibwys. Dim ond fflach gemegol arall. Pan fo’r haul yn amgylchynu’r ddaear, bydd pob olrhain ohonom yn llosgi a diflannu fel na fodolasom ni.

Un tro, amser maith ynôl, roedd dynâ oedd yn hunanol (iawn.) Cafodd ei eni mewn teulu cefnog, wedi magu i bod yn fawreddog. Datblygodd fo yn dwyn y teitl. Defnyddodd fo hwn i cyfiawnhau ei drachwant, dim ond esgudion am drygchwant. Gwelodd fo y werin fel adnodd a gallai fo cymryd manteision. O'r waith eraill arian fo gwnaeth. Cadwodd fo y gyd. Cymrodd fo, beth bennag eisodd fo achos gallai fo heb llesteiriau. Yn dod yn waeth tra tyfodd ei gyfoeth. Y glwth reibus, oedd fo rhu rhyfygus i gweld basai ei falchder, camweddau ag hariangarwch yn achosi cwymp fo. Perchenodd fo popeth yn y pen draw; cyflogwr, lletywr i bawb. Fo 'di gwybod achosodd fo tlodi ond doedd dim ots ganddo fo heb dosturi. Tew, yn llawn bwyd, ond hawlio am mwy. wrth pobol yn llwgu. Cymrodd fo, beth bennag eisodd fo achos gallai fo heb llesteiriau. Yn dod yn waeth tra tyfodd ei gyfoeth. Y glwth reibus, oedd fo rhu rhyfygus i gweld basai ei falchder, camweddau ag hariangarwch yn achosi cwymp fo. Roedd anlonydd efo'r werin un noson, Crac a newinog aethon nhw i tý fo. Yn bwyta gwledd i ei hunan oedd fo efo bwyd ar ei wyneb a ddillad fel moch mewn breiddwyd. Torodd y werin y drws y tý a darganfodd nhw y dyn. Cydiodd nhw fo a thynodd nhw ei aelodau oddi. Roedden nhw fo ar dân i gogin a fwyta ei gwnawd. Marwodd fo yn waedu yn y fflamau mawr.

Mae'r pelydrau o olau yn aruchel, wrth i’r haul godi’r tu ôl i’r gorwel yn oleuo'r rhew a’r arien sydd wedi’i daenu ar y wlad wen. Oerllyd yw'r awel, gydag awyr ffres. Cysgodion coed yn ymestyn yn yr heuldes. Dim ond synau bach adar yn torri’r tawelwch a llonydd y bore clîr. Y Gaeaf, oer a thywyll. Y tymor llymaf yn gwneud diffrwyth ygwyllt. Mae cymylau’n cydosod ac yn tywyllu, gan wrthdaro wrth i’r gwynt cryfach yn chwythu. Heb ddail, siglo mae’r canghennau fel breichiau hir, main, gyda chrafangau. Fflach o fellt yn cael ei ddilyn gan ruo dwfn taran yn ysgwyd y man. Yn dyner ar y dechrau, mae’n bwrw glaw gan droi'n drwm, y tir yn ddirlawn. Y Gaeaf, oer a thywyll. Y tymor llymaf yn gwneud diffrwyth ygwyllt. Y caeau. Y nentydd. Yr afon. Y dyffrynoedd. Y goedwig. Y bryniau. Y castell. Y mynyddoedd. Mae’r haul wedi machlud. Dim mwy o law a’r gwynt yn fud. Plu eira’n cwympo yn araf fel tylwyth teg yn dawnsio o gwmpas. Erbyn iddi dod i ben mae'r lle o dan blanced wen a nos ola leuad yn llawn o sêr, wedi rhewi tan y bore. Y Gaeaf, oer a thywyll. Y tymor llymaf yn gwneud diffrwyth ygwyllt.

Rwyt ti y math o berson mae'r byd yn well hebddo. Amdanat ti dw i’n teimlo gymaint o gasineb. Mae pawb sydd mor anffodus i’th gael di yn eu bywydau’n yn waeth eu byd gwael. Does neb yn well o'th adnabod ti, efo’r holl drallod ti'n ei achosi. Dylet ti gael dy ddistryw. Dwyt ti ddim yn haeddu byw. Rwyt ti y math o berson sy'n meddwl ei fod mor berffaith taw dim byd drwg maee'n ei wneud yw ei fai. Trw’r amser ti’n cyfiawnhau y drwg ti wneud efo celwyddau. Ti’n rhy hunanol i caelatebolrwydd yn dy feddwl mae’n annealladwy. Dylet ti gael dy ddistryw. Dwyt ti ddim yn haeddu byw. Dw i eisau rhoi fy nwlo o amgylch dy wddf a theimlo y malu dy freuant. Dw i eisiau taro dy wyneb hyll Nes na fydd dy ben yn ddim byd ond mwydion.

Taswn i’n ddigon diarffordd ifeddwl y byddai’n gwneud imi fyw ar ôl marw am byth yn Nefoedd, gallwn i hefyd sefyll yn y strydoedd yn pregethu straeon tylwyth teg dros ryw gwlt. Maen nhw’n sefyll yn yr oerfel, yn y gwynt a’r glaw, yn treulio eu amser byr yn cael eu hanwybyddu, addo i arbed eneidiau, wedi eu hamgylchynu gan bobl ond does dim eneidiau yma i’w harbed. Yr affwys sy'n aros am bopeth sy'n fyw. Y dim byd du enfawr yn dod iddon ni, iddon ni gyd. Treulia beth amser i fyfyrio am dy foment olaf, sut bydd yn teimlo pan fydd dy gorff yn cau i lawr. Y boen o beth bennag sy'n dy ladd di. Y peth olaf ti'n ganfod cyn i ti wynebu’th ddihenydd. Yr affwys sy'n aros am bopeth sy'n fyw. Y dim byd du enfawr yn dod iddon ni, iddon ni gyd. Does dim carma. Does dim henaid. Does dim bywyd ar ôl. Does dim Duw. Mae popeth a wnawn popeth a adeiladwn, popeth ydym ni yn golygu dim. Dim byd. Dim byd. Yr affwys sy'n aros am bopeth sy'n fyw. Y dim byd du enfawr yn dod iddon ni, iddon ni gyd. Does dim bwys ar anrhywbeth ac eithrio y bwys roddwch iddo. Byddwch heb betrusoachos mae bywyd yn ddarfodedig a marwolaeth yw’r diwedd.